صراط راستی

پیوند: http://www.erfan.ir/farsi/nahj/nsm_proj/nahgol/display/display.php?Vr_page=490

مولا علی علیه السلام به هنگام تلاوت: «يا اَيُّهَا الاِْنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ(انفطار6)» فرمودند:

أَدْحَضُ مَسْئُولٍ حُجَّةً، وَ أَقْطَعُ مُغْتَرٍّ مَعْذِرَةً، لَقَدْ أَبْرَحَ جَهَالَةً بِنَفْسِهِ. يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا جَرَّأَكَ عَلَى ذَنْبِكَ، وَ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ، وَ مَا أَنَّسَكَ بِهَلَكَةِ نَفْسِكَ؟ أَمَا مِنْ دَائِكَ بُلُولٌ، أَمْ لَيْسَ مِنْ نَوْمَتِكَ يَقَظَةٌ، أَ مَا تَرْحَمُ مِنْ نَفْسِكَ مَا تَرْحَمُ مِنْ غَيْرِكَ؟ فَلَرُبَّمَا تَرَى الضَّاحِيَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ فَتُظِلُّهُ، أَوْ تَرَى الْمُبْتَلَى بِأَلَمٍ يُمِضُّ جَسَدَهُ فَتَبْكِي رَحْمَةً لَهُ! فَمَا صَبَّرَكَ عَلَى دَائِكَ وَ جَلَّدَكَ عَلَى مُصَابِكَ، وَ عَزَّاكَ عَنِ الْبُكَاءِ عَلَى نَفْسِكَ وَ هِيَ أَعَزُّ الْأَنْفُسِ عَلَيْكَ! وَ كَيْفَ لَا يُوقِظُكَ خَوْفُ بَيَاتِ نِقْمَةٍ، وَ قَدْ تَوَرَّطْتَ بِمَعَاصِيهِ مَدَارِجَ سَطَوَاتِهِ!

دليل و برهان گناهكار، نادرست ترين برهان هااست و عذرش از توجيه و بهانه تراشى هر فريب خورده اى بى اساس تر، و خوشحالى اش از ناآگاهى است.

هان اى انسان! چه چيز تو را بر گناه جسارت داد؟ و در برابر پروردگارت مغرورت ساخت؟ و بر نابودى خود علاقه مند كرد؟

آيا بيمارى تو را درمان و شفايى نيست؟ و خواب زدگى و غفلت تو بيدارى ندارد؟ چرا آن گونه كه به ديگران رحم مى كنى، به خود رحم نمى كنى؟

چه بسيار كسى را در آفتاب سوزان مى بينى و بر او سايه مى افكنى، يا بيمارى را مى نگرى كه سخت ناتوان است و از روى دلسوزى بر او اشك مى ريزى، امّا چه چيز تو را بر بيمارى خود بى تفاوت كرده است؟ و بر مصيبت هاى خود شكيبا و از گريه بر حال خويشتن باز داشته است؟ در حالى كه هيچ چيز براى تو عزيزتر از جانت نيست! چگونه ترس از فرود آمدن بلا، شب هنگام تو را بيدار نكرده است؟ كه در گناه غوطه ورشده و در پنجه قهر خدا گرفتار شده اى؟

آن گاه در بيان راه نجات از اين بلا مى افزايد:

فَتَدَاوَ مِنْ دَاءِ الْفَتْرَةِ فِي قَلْبِكَ بِعَزِيمَةٍ، وَ مِنْ كَرَى الْغَفْلَةِ فِي نَاظِرِكَ بِيَقَظَةٍ، وَ كُنْ لِلَّهِ مُطِيعاً، وَ بِذِكْرِهِ آنِساً، وَ تَمَثَّلْ فِي حَالِ تَوَلِّيكَ عَنْهُ إِقْبَالَهُ عَلَيْكَ، يَدْعُوكَ إِلَى عَفْوِهِ، وَ يَتَغَمَّدُكَ بِفَضْلِهِ، وَ أَنْتَ مُتَوَلٍّ عَنْهُ إِلَى غَيْرِهِ فَتَعَالَى مِنْ قَوِيٍّ مَا أَكْرَمَهُ وَ تَوَاضَعْتَ مِنْ ضَعِيفٍ مَا أَجْرَأَكَ عَلَى مَعْصِيَتِهِ وَ أَنْتَ فِي كَنَفِ سِتْرِهِ مُقِيم…نهچ البلاغه خطبه 214

اينك به پاخيز و سستى دل را با استقامت درمان كن، و خواب زدگى چشمانت را با بيدارى؛ اطاعت خدا را بپذير، و با ياد خدا انس گير، و ياد آر كه تو از خدا روى گردانى و در همان لحظه او روى به تو دارد، و تو را به عفو و بخشايش خويش مى خواند، و با كرامت خويش مى پوشاند! در حالى كه تو از خدا بريده و به غير او روى آورده اى! پس چه توانا و گرانقدر است خداى تو! و چه ناتوان و بى مقدارى تو انسان، كه بر عصيان او جرأت دارى، در حالى كه او تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و تو در سايه مهر و رحمت او آرميده اى!…